Lyndon LaRouche
over het ontwerp van de Nieuwe Tijd

Volgens een meerderheid van de samenzweringstheoretici
zou de Elite – een machtige groepering die van achter de schermen
aan de touwtjes trekt op het aardse toneel - een krachtige eenheid vormen.

Andere groeperingen geven echter aan dat er meerdere partijen zijn
die elk hun eigen geheime agenda’s hebben.
‘De Elite’ zou uit minstens twee grote groepen bestaan,
naast meerdere kleinere groeperingen.
Er zouden wisselende coalities kunnen worden gevormd,
maar tussen de twee grootste groepen is dat niet waarschijnlijk.

Een aantal bronnen, waaronder de Freedom Teachings,
de Matrix V auteur (Leading Edge) en Amitakh Stanford, geven aan
dat de grootste ‘Elitaire’ buitenaardse groeperingen al heel, heel lang
tegen elkaar hebben gestreden en oude vijanden zijn.

Lyndon LaRouche

In de Amerikaanse politiek is Lyndon LaRouche een opmerkelijk
en buitengewoon controversiële figuur.

Zijn eigen aanhang draagt hem op handen.
Tegenstanders noemen hem een samenzweringstheoreticus,
een extremist, fascist, sekteleider of antisemiet.
Door de jaren heen is LaRouche van mening veranderd
of opeens een andere politieke koers gaan varen.
Dat maakt hem en zijn publicaties nog controversiëler.

Een aantal van LaRouche’s politieke standpunten:
• Hij is tegenstander van het legaliseren van drugs,
omdat het volk zo met ‘brood en spelen’ wordt verdoofd
en wordt aangemoedigd om oppervlakkige pleziertjes na te jagen;
de massa wordt zo eenvoudig manipuleerbaar.
• Hij is voorstander van kernenergie en ingewikkelde (buitenaardse?)
technologieën. Overleving van de mensheid zou afhangen
van de juiste inzet van technologie.
• Hij is tegenstander van genetisch gemanipuleerd voedsel.
• De stelling dat ‘het broeikaseffect door de mens wordt veroorzaakt’
is volgens hem een valkuil en een leugen.
Het verspreiden van deze informatie maakt deel uit
van de agenda van een elitaire groepering.
Volgens hem is voornamelijk kosmische straling verantwoordelijk
voor het klimaat op aarde.
• Hij was tegen de Golfoorlog in 1991 en tegen de invasie van Irak in 2003.
• Hij is tegenstander van de Verenigde Naties en andere internationale organisaties,
met name het IMF en de Wereldbank.
In zijn publicaties legt hij hun geheime agenda’s bloot.
• Hij vindt dat de Verenigde Staten kolonialisme en imperialisme
zou moeten bestrijden, in plaats van aanmoedigen of vertegenwoordigen.
• De geschiedenis van de mensheid is volgens hem
de geschiedenis van het conflict tussen Elite groeperingen.

De Aquariussamenzwering:
het ontwerpen en scheppen van een tegencultuur

EIR is de onderzoeks- en informatieafdeling (lees: geheime dienst)
van de Lyndon LaRouche organisatie.
In 1978 publiceerde EIR Dope, Inc..
De volgende edities met updates verschenen in1985 en 1986;
de update uit 1992 kreeg als subtitel The Book that drove Kissinger Crazy,
Het boek waar Kissinger gek van werd.

Mischien heeft u wel eens eerder gehoord van de stelling
dat de New Age beweging een Reptiliaans of Anunnaki-ontwerp is: corrupt tot in het hart.
Dit werk van LaRouche bevat een uitgebreid hoofdstuk over het plan van de Elite
om de tegencultuur, die zich manifesteerde als de Flower Power beweging
en die zou uitmonden in de New Age of Nieuwe Tijd,
te ontwerpen en leven in te blazen in de Verenigde Staten van Amerika.
Hij noemt het 'De Aquariussamenzwering.'

Hier volgt een samenvattende vertaling van dit lange hoofdstuk.

Marilyn Ferguson

In het voorjaar van 1980 verscheen Marilyn Ferguson’s boek
De Aquariussamenzwering. Het profileert zich als de stem
van een tegencultuur, die de Verenigde Staten drastisch zal gaan veranderen.
Die beweging staat nu beter bekend als ‘New Age.’

Ferguson schrijft:
Ik bedacht mij dat deze beweging een vreemde vorm heeft aangenomen.
Het kent geen leiderschap, de aanhangers zijn geduldig en intens betrokken,
ze herkennen elkaar met behulp van subtiele signalen.
Deelnemers werken niet zo maar samen:
ze hebben een heimelijke verstandhouding.
Dit – deze beweging – is een samenzwering!


Ferguson gebruikt hier een halve waarheid om een leugen te verspreiden.
Deze tegencultuur is inderdaad een samenzwering, maar zeker niet
in de half-bewuste betekenis die Ferguson suggereert.
En zij weet dat maar al te goed.

Ferguson schreef haar manifest onder leiding van Willis Harman,
directeur ‘Social Policy” van het Stanford Onderzoeksinstituut.
Deze tegencultuur is een samenzwering,
ontworpen als middel om maatschappelijke slavernij
en beheersbaarheid van de massa af te dwingen;
ingezet om in Verenigde Staten toewijding aan wetenschappelijke
en technologische vooruitgang op een dood spoor te krijgen.

Deze samenzwering gaat terug naar het begin van de jaren 1930,
toen de Britten Aldous Huxley naar Amerika stuurden
als onderdeel van een operatie, die als doel had
de V.S voor te bereiden op massale verspreiding van drugs.
Het gaat hier om niets minder dan een opiumoorlog
die de Britten tegen de Verenigde Staten hebben gevoerd.

Het Model

Heidense ceremonieën uit het decadente Egypte en Romeinse rijk
waren gewijd aan de godin Isis. Er werd gedanst.
Het ritme van de trommels en het gebruik van hasjiesj of mescaline
bracht de deelnemers in trance. De hallucinaties die volgden
werden beschouwd als bezoekjes van de god of godin.

Deze oude riten zijn als model gebruikt voor het ontwerp van de tegencultuur.
Het kruis van Isis zou bekendheid krijgen als het “peace-symbool”.

De Hoge Priesters en de godin Isis

Aldous Huxley kreeg zijn training in Oxford. Hij was een van de ingewijden
in de cultus of eredienst van Dionysos, de Kinderen van de Zon.

Andere kinderen van de Elite van de Ronde Tafel waren
T.S. Eliot, W.H. Auden, Sir Oswald Mosly, en D.H. Lawrence,
de homoseksuele partner van Aldous Huxley.

Aldous en zijn broer Julian Huxley kregen in Oxford les van H.G. Wells,
hoofd van de Britse buitenlandse geheime dienst tijdens de eerste wereldoorlog.
Wells was de spirituele grootvader van de Aquariussamenzwering.
Hij noemde zijn samenzwering een ‘one-world brain’ (een-wereld brein)
dat zou functioneren als de ‘politie van de geest.’

Wells’ populaire romans (o.a. De Tijdmachine, Het Eiland van Dr. Moreau)
en die van zijn beschermelingen Aldous Huxley (Brave New World)
en George Orwell (1984 en Animal Farm) zijn allemaal werken
die de grote massa aanspreken en de agenda van de Nieuwe Wereldorde dienen.

Toen Wells zijn leraar was, werd Huxley voorgesteld aan Aleister Crowley.
In 1886 hadden Crowley, William Butler Yeats en andere beschermelingen
van Edward Bulwer-Lytton de Isis-Urania tempel gevormd
van de Hermetische Studenten van de Gouden Dageraad.
Deze Isis-eredienst werd georganiseerd rond het manuscript
Isis Ontsluierd van Madame Helena Blavatsky.
In dat werk roept zij de Britse aristocratie op om zich te verenigen
in een priesterschap van Isis.

Deze Isis-Urania Orde van de Gouden Dageraad is tegenwoordig
een internationale drugcirkel, naar verluidt onder leiding van Maurice Strong,
die ook een leidinggevende positie inneemt in de Britse geheime dienst.

Hollywood

In 1937 werd Huxley naar de VS gestuurd.
Er werd een belangrijk contract getekend in Los Angeles,
waarbij Jacob Zeitlin, Aldous Huxley, en de pedofiel Christopher Isherwood
werden aangenomen als scriptschrijvers voor de nieuwe wereldorde,
voor MGM, Warner Brothers en de Walt Disney Studio's.

Hollywood was toen al in handen van de georganiseerde misdaad
en werd gestuurd en bestuurd vanuit Londen.
Huxley richtte een netwerk van Isis-vereerders op in Californië en San Francisco.
Isherwood vertaalde en populariseerde documenten uit het Zen Boeddhisme.

Zo legden Huxley, Isherwood en later ook Thomas Mann,
in de jaren 1930 en 1940 de basis voor de latere LSD-cultuur.

LSD: ‘Bezoek van de goden’

‘Ironisch genoeg’, schrijft Ferguson, ‘kon de introductie
van bewustzijnsverruimende middelen zoals LSD in de zestiger jaren,
voornamelijk worden toegeschreven aan de onderzoeken van de CIA
naar militaire toepassingen van drugs. Er werden experimenten uitgevoerd
op het terrein van meer dan 80 universiteiten, onder verschillende codenamen
van de CIA, die zonder opzet LSD populair maakten.
Duizenden studenten werden als proefkonijnen gebruikt.
Al gauw begonnen ze hun eigen drugs samen te stellen.’

De overkoepelende codenaam van dat CIA-project was MK-Ultra;
het feit dat drugs populair werden was helemaal niet zonder opzet,
en de uitvoering van dit plan begon in 1952, toen Aldous Huxley terugkeerde naar de VS.

MK-Ultra is een experiment in chemische oorlogvoering.
LSD werd in 1943 ontwikkeld door Albert Hoffman,
die werkte voor Sandoz, een Zwitsers bedrijf in handen van S.G. Warburg.
De Britse geheime dienst was er direct bij de betrokken,
evenals diens onderafdeling U.S. Office of Strategic Services (OSS,
Amerikaans Bureau van Strategische Diensten).

Allen Dulles stond aan het hoofd van de CIA toen het project MK-Ultra
van start ging, en hij was directeur van de OSS-afdeling in Bern.

Aldous Huxley keerde van Engeland terug naar de V.S.,
vergezeld van zijn privé-arts Dr. Humphrey Osmond.
Samen met J.R. Smythies schreef Osmond Schizofrenie: Een Nieuwe Benadering.
Daarin stelde hij dat mescaline, dat wordt gewonnen uit de mescal cactus
en gebruikt werd in oude Egyptische en Indiaanse heidense riten,
een psychische toestand teweeg brengt die in alle klinische opzichten
identiek is aan schizofrenie. Hun voorstel was om met drugs
die hallucinaties opwekken te experimenteren, om zo een manier te vinden
'om schizofrenie te kunnen genezen'.

In 1953 kreeg Huxley ook een voorraadje mescaline voor eigen consumptie.
Het jaar daarop schreef hij The Doors of Perception,
De Deuren van de Waarneming, dat het eerste manifest zou worden
van de psychedelische drugcultus. Dat boek stelt dat drugs
die hallucinaties opwekken, ‘het bewustzijn verruimen’.

In 1962 begon de Rand Corporation in Santa Monica
een vierjarig experiment met LSD, peyote, en marihuana.
De Rand onderneming werd tegelijk met de Ford Stichting opgericht in 1949.
Rand was ontstaan uit een studie in de kostenanalyse
van de psychologische effecten van de bombardementen op de Duisters
tijdens de tweede wereldoorlog.

De langere termijneffecten van LSD-gebruik werden bestudeerd,
evenals de korte termijneffecten gedurende en studie van een jaar,
uitgevoerd op 30 menselijke proefkonijnen.
Huxley voerde zijn eigen LSD-mescaline project uit in Californië,
waar hij verschillende mensen benaderde die eerder betrokken waren geweest
bij de Isis-cultus-kringen die hij zelf had helpen oprichten.

De meest opvallende figuren daaruit waren Allan Watts,
die een soort goeroe werd in Amerika rond een Zen-boeddhistische cultus,
en Dr. Gregory Bateson, voormalig echtgenoot van Margaret Mead.
Bateson was antropoloog bij de OSS en werd directeur van een kliniek
waar met drugs werd geëxperimenteerd: het Palo Alto Veteranen Administratie Ziekenhuis.
Onder zijn toezicht werd een kader ‘hippies’ opgeleid en geprogrammeerd,
die de LSD-cultus zou gaan promoten.

Watts richtte ook de Pacifica Stichting op, die twee radiostations sponsorde,
een in San Francisco en een in New York. Deze stations behoorden tot de eerste
radiozenders die het “Geluid uit Liverpool” gingen pushen en promoten:
het hard-rock geluid dat werd geïmporteerd uit Groot Brittannië,
van de Rolling Stones, de Beatles en The Animals.

In 1960 was Huxley als professor te gast in het Massachusets Technologisch Instituut in Boston.
In Harvard richtte hij een kring op die vergelijkbaar is met het LSD-team aan de westkust.
In die Harvardgroep zaten Huxley, Osmund, Watts, Timothy Leary en Richard Alpert.
De dekmantel voor hun bijeenkomsten was een zogenaamde bespreking van
“Godsdienst en zijn Betekenis in de Moderne Tijd.”
Maar hun werkelijke agenda betrof het ontwerp van de tegencultuur.

Huxley kwam in contact met de directeur van Sandoz,
die bezig was voor MK-Ultra grote hoeveelheden LDS te produceren,
evenals psilocbin, nog een synthetische drug die hallucinaties veroorzaakt.
Uit discussies van deze groep stelde Timothy Leary zijn boek samen:
De Psychedelische Ervaring, dat mede is gebaseerd op
het oude Tibetaanse Dodenboek.

De wortels van de Bloemenmensen

Als je naar San Francisco komt..
zorg dan dat je bloemen in je haar draagt...

(Uit: San Francisco, uitgebracht op naam van Scott McKenzie)

In Californie was Bateson bezig een kern van ingewijden in de Isis-cultus
te vormen in zijn Palo Alto Ziekenhuis. Hij deed dat door botweg te experimenteren
met mensen die daar al vanwege psychische problemen waren opgenomen.
Een van zijn vroege vangsten was Ken Kesey,
die in 1959 zijn eerste dosis LSD toegediend kreeg.
In 1962 voltooide hij zijn roman: “One Flew Over the Cuckoo’s Nest.”
Dat verhaal maakte het idee populair, dat de hele maatschappijeen gevangenis is,
en de enige echte ‘vrije’ mensen de krankzinnigen zijn.

Kesey verzamelde een kring LSD-ingewijden om zich heen,
die zich “The Merry Pranksters” - De Vrolijke Lolbroeken - noemden.
Met hun bus toerden ze door het land en deelden gratis LSD uit,
vaak zonder medeweten van de ontvangers.
Ze bewerkten de grond waarop de latere LSD-countercultuur
welig zou kunnen tieren.

The Free Clinic

Rond 1967 had Kesey al zo veel LSD uitgedeeld, dat er
in het Haight-Ashbury district in San Francisco
een behoorlijk aantal mensen aan de drugs verslaafd waren geraakt.
In dat district zette Bateson toen zijn “Gratis Kliniek” (Free Clinic) op,
waar de verslaafden zo maar, helemaal voor niks, terecht konden.

In die kliniek werkten o.a. Dr. David Smith, die later medisch adviseur zou worden
voor de Nationale Organisatie voor het Herontwerp van de Marihuana Wetgeving;
Dr. Ernest Dernberg, een officier die waarschijnlijk bij MK-Ultra betrokken was;
Roger Smith, een organisator van straatbendes, getraind door Saul Alinsky.
Bij Smith moest de massamoordenaar Charles Manson zich steeds melden
tijdens zijn periode van voorwaardelijke vrijlating.
Dr. Peter Bourne was voormalig adviseur over drugmisbruik onder president Carter.

Het Free-Clinic-project liep parallel met een project van het Tavistock Instituut,
het bureau voor Psychologische oorlogvoering van de Britse Geheime Dienst.
Tavistock was als kliniek opgericht in 1920.
Het werd de Psychiatrische Afdeling voor het Britse Leger
tijdens de tweede wereldoorlog, onder Dr. John Rawlings Rees.

In de jaren zestig verspreidde de Tavistock Kliniek het idee
dat er geen goede criteria bestaan voor geestelijk gezond functioneren,
en dat psychedelische, ‘bewustzijnsverruimende’ middelen
waardevolle instrumenten zijn tijdens psychoanalyse.

Huxley en zijn ingewijden – Leary, Osmond, Watts, Kesey, Alpert -
begonnen de vroege LSD-tegenbeweging te promoten.
Hun werken werden uitvoerig gepubliceerd en kregen veel aandacht van de media.
In 1967 bloeide de cultus van de Bloemenmensen in San Fransisco
en kwam de anti-oorlog beweging van de grond.

De VS was er nu klaar voor: terreinen van universiteiten en hogescholen
werden overspoeld met LSD, hasjiesj en marihuana.

Het ritme van de trommels

In 1963 kwamen de Beatles aan in de Verenigde Staten.
Na hun optreden in de Ed Sullivan Show werd het Britse Geluid
in de VS gelanceerd. Voor hun prestaties kregen de vier rocksterren
een lintje in de Orde van het Britse Koninkrijk van Hare Majesteit de Koningin.

Ook de Animals, de Rolling Stones en moordende punk rock waanzinnigen
die spoedig zouden volgen, waren allen bepaald geen voorbeelden
van spontane uitingen van jeugdigen die van hun omgeving vervreemd waren.

De sociale theorie van rock of popmuziek werd uitgewerkt door Theodor Adorno,
die in 1939 naar de VS kwam als directeur van het Radio Onderzoeksproject
van de Universiteit van Princeton.

‘In een denkbeeldige, maar in psychische zin emotioneel geladen omgeving’,
schreef Adorno, ‘zal de luisteraar van een hitsong zich afstemmen
op het geïdealiseerde onderwerp van het liedje.
Tegelijkertijd kan hij voelen dat hij niet de enige is die zich afstemt
op die verzonnen emoties, een verzonnen verhaal;
hij voelt zich minder eenzaam terwijl hij opgaat in een gemeenschap van ‘fans’.
Door dat liedje te fluiten onderwerpt hij zich
aan een ritueel van socialisatie, ofschoon hij ondanks het gevoel
dat hij geraakt wordt door het lied, nog net zo geïsoleerd blijft
van andere mensen als voorheen.
De vergelijking met een drug of verslaving is duidelijk.
Verslavingsgedrag heeft vaak een sociale component;
er ontstaat druk vanuit een sociaal netwerk.
Voor muziekverslaafden geldt hetzelfde.’

De hitparade is op dezelfde principes gebaseerd
die de Isispriesters in Egypte ook gebruikten, en met hetzelfde doel:
het ronselen van jonge mensen voor de orgiastische tegencultuur.

In een verslag voor de Universiteit van Michigan beschrijft Paul Hirsch
de uitkomsten van Adorno’s Radio Onderzoeksproject.
Volgens Hirsch heeft het oprichten van Hit Parades na de tweede wereldoorlog
de radio als massamedium omgetoverd in ‘een middel tot sub-culturele programmering.’
Radionetwerken begonnen 24 uur per dag dezelfde liedjes te herhalen.

Hirsch geeft verder aan dat tegenwoordig alle populaire cultuuruitingen -
films, dvd’s, muziek, boeken, mode – op dezelfde manier worden gelanceerd en gepromoot:
aan de hand van voorselecties door mensen achter de schermen.
De massacultuur werkt net als de drughandel:
wat wordt aangeboden bepaalt de vraag;
niet andersom, zoals men vaak geprogrammerd is te denken.

De Vietnamoorlog en de Anti-Vietnamoorlog-val

Zonder de Vietnamoorlog en de vredesbeweging
zou de Isiscultus een marginaal verschijnsel zijn gebleven-
niet groter dan de Beatnik cultus uit de jaren 1950,
een product van Huxley’s vroege verrichtingen in Californië.

De Vietnamoorlog schiep het klimaat van morele wanhoop
dat de Amerikaanse jeugd toegankelijk maakte voor drugs.
Net zoals Aldous Huxley de basis legde voor de latere LSD-beweging,
dertig jaar voordat het publiek daar iets van opmerkte,
zo legde Lord Bertrand Russell de basis voor de anti-oorlogbeweging
van de jaren zestig in Amerika al voor 1930. Het ‘pacifisme’ van Russell
was altijd betrekkelijk – het was een middel om een gewenst doel te bereiken,
namelijk een wereldregering volgens imperialistisch model,
dat de soevereiniteit van losse naties en staten zou aantasten,
evenals het vermogen van staten om republieken te vormen
en zelfstandig technologische vooruitgang na te streven.

Russell en Aldous Huxley stichtten in 1937 samen de Peace Pledge Union
dat campagne voerde voor vrede met Hitler.
Vanaf het midden van de jaren vijftig was Russell’s voornaamste opdracht
om een internationale anti-oorlog en anti-Amerika beweging op te bouwen.
Zijn “Ban the Bomb”- beweging functioneerde als anti-technologiebeweging.

Daarna stak hij de oude Peace Pledge Union in een nieuw jasje:
de Bertrand Russell Stichting van de Vrede.
In die periode trok hij een aantal mensen aan die later deel uit zouden maken
van de terroristische Baader-Meinhof groep.

De Amerikaanse tak van Russell’s Stichting van de Vrede
was de IPS, het Instituut voor Politieke Studies,
dat door bankiers uit New York werd gefinancierd.
De anti-oorlog beweging onder studenten werd ondergebracht in SDS,
Students for a Democratic Society.
Deze studentenbeweging werd op zijn beurt door de IPS gefinancierd.

Het is heus niet zo dat de meeste anti-oorlog-demonstranten
Britse geheime agenten waren. Het leeuwendeel van de SDS-leden
was oprecht verontwaardigd over de ontwikkelingen in Vietnam.
Maar eenmaal gevangen in de SDS-omgeving die was gedefinieerd door Russell
en experts in psychologische oorlogvoering uit het Tavistock Instituut,
werden zij gedrenkt in de boodschap dat een hedonistische levensstijl
een volkomen legitiem alternatief was voor immorele oorlogvoering.
Het duurde niet lang of hun morele waarden en creatieve potentieel
gingen in hasjiesjrook op.

Veranderende mensbeelden

De Britse tegencultuur slaagde er zo in de Amerikaanse natie te ondermijnen.
In 1962 hielp Huxley met de oprichting van het Esalen Instituut in Big Sur,
in Californië. Het werd een waar Mekka voor honderden Amerikanen
met T-groep-weekenden, gedragstherapeutische groepsbijeenkomsten,
voor Zen-, Hindoe-, Boeddhistische transcendentale meditatie,
en buitenlichamelijke ervaringen door simulatie of echte drugs.

De officiële oprichters van Esalen waren twee transcendentale meditatie-studenten,
Michael Murphy en Richard Price, beiden afgestudeerd op Stanford.
De volgende grote stap in de Aquariussamenzwering van Groot-Brittannië tegen de V.S.
was een verslag uit 1974 dat de basis zou vormen voor het boek van Marilyn Ferguson:
“Changing Images of Man” van het Stanford Onderzoeksinstituut Centrum
voor Studies van Sociaal Beleid. Deze titel is in het Engels dubbelzinning:
Het betekent "Veranderende mensbeelden", maar ook: "Het veranderen van mensbeelden",
in de zin van hoe kan je mensbeelden, de manier waarop mensen naar zichzelf kijken, veranderen.

Veertien onderzoekers en een toezichthoudend panel van 23 mensen werkten eraan mee,
waaronder de antropologe Magaret Mead, psycholoog B.F. Skinner, Ervin Laszlo van de Verenigde Naties,
Sir Geoffrey Vickers van de Britse geheime dienst.
Doel van deze studie, beweren de auteurs, is om het mensbeeld in een context van industriële
en technologische vooruitgang te vervangen door een mensbeeld van spiritualiteit.
Het beeld van de technologische mens zou niet langer toepasselijk zijn en moest worden “verworpen”.

Daarna deed een Amerikaanse president, Jimmy Carter, verslag van een ufo-waarneming;
zijn Binnenlandse Veiligheidsadviseur Zbigniew Brzezinski hield toespraken
waarin hij de komst van de Nieuwe Tijd aankondigde;
Afdelingshoofden lazen verslagen over bioritmes en horoscopen
van leden van het Sovjet Politbureau.

Dope, Inc

De infrastructuur voor de opiumhandel die in 1928 werd opgezet door georganiseerde misdaadkringen,
leverde vergelijkbare diensten voor de levering van drugs in de Verenigde Staten
tegen het einde van de jaren zestig.
Het LSD-netwerk begon met William “Billy” Mellon Hitchcock,
miljonairszoon die afstudeerde in Wenen.
In 1963, toen Timothy Leary in Harvard werd ontslagen,
huurde hij een huis met 50 kamers in New York, waar de hele kring van
Leary-Huxley kon wonen tot ze teruggingen naar Californië.

Daar richtte Leary zijn LSD-cultus op, de Broederschap van de Eeuwige Liefde..
Hitchcock contracteerde het chemisch bedrijf Charles Bruce;
zo konden enorme hoeveelheden chemische componenten voor LSD in Amerika worden ingevoerd.
De Broederschap van de Eeuwige Liefde begon de productie en marketing
van LSD en hasjiesj in Costa Rica in 1968.
Via een bedrijf in Lichtenstein zorgde Hitchcock voor landaankoop op de Bahama’s
en de productie van een chemisch bestanddeel van LSD.

Hitchcock werd begin jaren 70 wegens beursfraude veroordeeld.
Dat ging om maar 40 miljoen dollar; het stelde niet zo veel voor als je bedenkt
dat er in die tijd ruim 200 miljard dollar omging in de drughandel.
Behalve de beurs was er nog een ander belangrijk kanaal om zwart druggeld wit te wassen.
Dat betreft het oprichten van stichtingen die zijn vrijgesteld van het betalen van belasting
om terrorisme en milieugroeperingen te kunnen financieren.

Nieuw Tijdperk van Verlichting, maar niet heus

Vrolijke Lolbroeken, een Gratis Kliniek voor verslaafdenzorg,
Broederschap van de Eeuwige Liefde en ga zo maar door ...
De Elite die begrijpt wat er achter al die namen schuil gaat,
kan zich natuurlijk eindeloos vermaken om zulke namen,
ten koste van ons, de onbewuste slavenbevolking.

Terwijl ontwakenden gaan inzien dat werkelijk bijna niets is wat het lijkt,
dat woorden vaker worden gebruikt om ons te bedonderen dan te informeren,
zal het tot de meeste mensen nooit doordringen hoe onze geschiedenis
en ons zelfbeeld worden gemanipulaaerd en onze spirituele integriteit bedreigd.
Grappig is dat niet.

Misschien kunnen ontwaakten een vereniging oprichten met een geheime licht-agenda:
'De Eeuwige Sukkels,' "De Vrolijke Voetvegen' of de 'Onverbeterlijk Goedgelovigen.'
Maar nee, dit soort humor ten koste van de tegenpartij ligt ons niet echt.
Toch?



Verwante pagina's: Preston Nichols en de Muziekindustrie
Social Engineering en de Beatles

Volgende pagina: Huxley en Orwell: Brave New World en 1984
Overzicht vertalingen

Home