Een exorcist
over de rook van de Duivel in het Vaticaan

Iedereen heeft zo zijn eigen agenda.
Het totaalplaatje zit nogal ingewikkeld in elkaar
omdat zowel hulpjes van het duister als gevallen lichtwezens
zich er niet van bewust hoeven te zijn
in welke agenda van welke groepering ze zijn ingelijfd.

Het massabewustzijn in het westen is zwaar geprogrammeerd met het idee
dat duistere krachten in absolute zin niet bestaan.
Voor de psychologie betekent dit concreet dat bezetenheid niet mogelijk is:
elk menselijk lichaam wordt gewoon bewoond door een enkele spirit,
een enkele geest of bewustzijnseenheid,
die in zijn eentje dat lichaam kan beheren en besturen.
Bezetenheid in al zijn vormen –
van lichte astrale beďnvloeding via tijdelijk overschaduwen,
van manipulaties op afstand tot complete overname -
wordt in alle toonaarden ontkend.

Er zijn een aantal prullenbakbegrippen geďntroduceerd
binnen de psychologie en de psychiatrie
waar men al het onverklaarbare in kwijt kan:
wanen, hallucinaties, schizofrenie.
Dit zijn geen verklaringen, het zijn etiketten.
Wie nog verder op zoek gaat naar een verklaring
zoekt die meestal in de biologie van het fysieke lijf:
hormonale, chemische reacties die een ongewenst effect hebben.

Culturen die nog kennis hebben over bezetenheid,
al dan niet aangevuld met bijgelovige angst -
worden in het Westen afgeschilderd als primitief en achterlijk.

Er is een plan in uitvoering, bijna volbracht eigenlijk,
om culturen met gedegen sjamanistische kennis
over bezetenheid en de aard van de materiële werkelijkheid
te verdrukken, klein te houden of gewoon uit te moorden.

Binnen de westerse Christelijke cultuur
is er een traditioneel bolwerk van kennis over duivelsuitdrijving,
aanwezig en actief in het Vaticaan.
Dat is een slangenkuil die vele soorten gif herbergt.
Maar de tijden veranderen, ook daar -
want de exorcisten van het Vaticaan worden binnen Christelijke gelederen
in een verdomhoekje gestopt.

Hier volgt de vertaling van een interview uit 2001,
van Stefano Maria Paci van het blad 30Dagen
met Pater Gabriël Amorth, hoofd exorcist van het Vaticaan.

Over de rook van de Duivel

Er zijn 29 jaren voorbij sinds die gedenkwaardige dag,
29 juni 1972, het feest van de heilige Paulus, prins der Apostelen.
Dat feest van Paulus bracht het Evangelie van Christus
naar de verre uithoeken van het Westen.

Op die gedenkwaardige dag had Paulus IV een dramatische waarschuwing
doen uitgaan naar de wereld. Hij sprak over God’s aartsvijand,
de vijand der mensheid, Satan, vijand van de kerk.
De rook van Satan, waarschuwde Paulus de Vierde,
heeft zich door de spleten heen een weg de Kerk in gebaand.

Hoe zit het daarmee, vandaag de dag, 29 jaar later?
Is die rook opgelost of alleen maar dikker geworden?

30Dagen heeft een bezoek gebracht aan de man
die dagelijks te maken heeft met Satan en zijn streken.
Het is zowat zijn vak. Hij is de beroemdste exorcist van de wereld:
Pater Gabriël Amorth, oprichter en erevoorzitter
van de Internationale Vereniging van Exorcisten.

Een andere aanleiding voor dit bezoek
was het feit dat op 15 mei 2001 de Italiaanse vertaling
van het nieuwe Uitdrijvingsritueel was goedgekeurd
tijdens de Italiaanse conferentie van Bisschoppen.
Er zijn nog wat formaliteiten die moeten worden uitgevoerd,
maar dan kan het in de praktijk in gebruik worden genomen.

Is dit het nieuwe wapen in de strijd van Kerk tegen de Vijand?
Zal het die rook verdrijven, als dat nog niet is gebeurd,
die de tempel van de Heer was binnengedrongen?
Zeer zeker niet! Is de mening van Pater Amorth.
Hij zou ons vertellen hoe deze oorlog die al millennia woedt
nu in al zijn furie oplaait. De frontlinies van die veldslag
hebben zich nu verplaatst naar het interieur van het huis van de Heer.
En die rook… heeft zich in onverwachte richting verplaatst.


Eindelijk is die Italiaanse vertaling van het uitdrijvingsritueel er dan..…

Amorth: Inderdaad. Vorig jaar kon het nog niet worden goedgekeurd
tijdens de Bisschoppelijke Conferentie omdat er vertaalfouten in zaten.
Wij duivelsuitdrijvers die het zouden moeten gaan gebruiken,
hebben toen weer van de gelegenheid gebruik gemaakt
om erop te wijzen dat wij het niet eens zijn met die Nieuwe Rite.

De originele Latijnse tekst is niet veranderd door de vertaling.
Deze Rite waar we zo lang op hebben gewacht blijkt een aanfluiting te zijn,
een zure grap die ons aan banden legt in onze strijd tegen de Duivel.

Dat is een serieuze beschuldiging.
Kunt u uitleggen wat u daar precies mee bedoelt?

Amorth: Ik kan u twee voorbeelden geven, twee duidelijke voorbeelden.
Punt 15 gaat over het kwaad in de betekenis van het ‘boze oog’
en hoe wij ons zouden moeten gedragen.
Het ‘boze oog’ is een vorm van kwaad die rechtstreeks
tegen een persoon is gericht door middel van de Duivel.
Dit kan op verschillende manieren worden uitgevoerd,
zoals door betoveringen, vervloekingen, voodoo en hekserij.
Het Romeinse Ritueel (The Roman Rite) legt uit hoe je daarmee om moet gaan.

De nieuwe Rite daarentegen stelt dat het verboden is
om in deze gevallen uitdrijvingen te doen. Dat is gewoonweg absurd.
In de praktijk manifesteert het kwaad zich in meer dan 90% van de gevallen
op deze manier; het is de oorzaak van demonische bezetenheid
en andere verdorvenheden die de Duivel ten uitvoer brengt.
Je kunt exorcisten net zo goed vertellen dat ze met pensioen kunnen gaan.

Dan staat er in Punt 16 heel plechtig verkondigd,
dat er geen uitdrijving mag worden uitgevoerd
tenzij de aanwezigheid van de duivel overduidelijk is vastgesteld.
Dat is werkelijk helemaal een meesterwerk van incompetentie,
want wij kunnen alleen maar vaststellen of er werkelijk van bezetenheid sprake is
door dat uitdrijvingsritueel uit te voeren.

De schrijvers van het Nieuwe Ritueel hebben er niet bij stil gestaan
dat ze de Leer van de Katholieke Kerk tegenspreken.
Die adviseert duidelijk uitdrijving in geval van demonische bezetenheid
en ander kwaad dat de Duivel veroorzaakt.
Het stelt ook dat de rituelen moeten uitgevoerd bij zowel mensen als dingen.
De Duivel zelf is nooit in objecten aanwezig, wel zijn invloed.

De beweringen van de Nieuwe Rite zijn bijzonder ernstig en schadelijk.
Het zijn de vruchten van onwetendheid en onervarenheid.

Maar waren het dan geen experts die het hebben opgesteld?

Amorth: Welnee, in tegendeel.
In de afgelopen tien jaar hebben twee commissies aan de Rite gewerkt:
de Commissie van Kardinalen die eerder de Prenotanda hebben bewerkt,
en de Commissie die gaat over de gebeden.
Ik weet zeker dat geen enkel lid van beide commissies
ooit een uitdrijving heeft uitgevoerd of zelfs maar bijgewoond.
Geen enkel commissielid heeft ook maar een flauw idee wat een uitdrijving is.
Daar ligt de grote fout, de oerzonde die aan deze nieuwe Rite ten grondslag ligt.
Er is geen expert op het gebied van exorcisme bij betrokken geweest.

Hoe is dat nou mogelijk?

Amorth: Dat moet u niet aan mij vragen.
In het verleden werden er altijd experts betrokken bij elke commissie
die zijn werk moest verrichten binnen de Kerk.
Dat is ook gebeurd toen delen van de Romeinse Rite zijn bewerkt.
Maar niet in dit geval. En als er ooit een werkgebied bestaan heeft
waar praktijkervaring van doorslaggevende betekenis is, dan is het dit wel.

Wat is er dan precies gebeurd?

Amorth: Wat er is gebeurd is dat wij exorcisten niet zijn geraadpleegd.
Sterker nog, toen wij zelf met suggesties kwamen,
werden die met een zekere irritatie door de commissies ontvangen.
Dat was nogal paradoxaal allemaal.

De verschillende delen van de Romeinse Rite werden geleidelijk doorgenomen,
in verband met de verzoeken van het Tweede Vaticaanse Concilie.
Wij exorcisten zaten te wachten op Titel XII, dat is de Rite van het Exorcisme.
Maar het werd kennelijk als iets onbelangrijks beschouwd,
want de jaren gingen voorbij en er gebeurde helemaal niets.

Toen opeens, op 4 juni 1990, verscheen een tussentijdse Rite
die moest worden getest.
Wij waren stomverbaasd dat niemand om onze mening had gevraagd;
wij hadden ons al goed voorbereid.
We hebben bijvoorbeeld voorgesteld om de gebeden te herzien.
We wilden ook Onze Lieve Vrouwe kunnen aanroepen:
zullen aanroepingen ontbreken nu volledig.
En we hebben ook gevraagd om meer specifieke uitdrijvingsgebeden.
Maar ons werd niets gevraagd.
We hebben gewoon de kans niet gekregen om een bijdrage te leveren.

Wij hebben ons daar niet door laten weerhouden.
Die teksten zijn tenslotte voor ons bestemd.
We zijn er dus mee aan de slag gegaan;
ook omdat Kardinaal Eduardo Martinez Somalo had gevraagd
aan de Bisschoppen om binnen twee jaar advies en suggesties te krijgen
van de priesters die met de Rite zouden moeten gaan werken.

Ik heb toen 18 ervaren exorcisten van over de hele wereld bij elkaar gebracht.
We hebben de tekst uitgeplozen en in gebruik genomen.
We waren vol lof over het eerste deel dat het Evangelie aanhaalt
als fundering voor uitdrijving. De Bijbeltechnische kant ontbrak niet.

De Rite stamt uit 1614 en werd toen samengesteld onder Paus Paulus V.
In die tijd was het helemaal niet nodig om de mensen te helpen herinneren
aan het bestaan van de duivel en de noodzaak van uitdrijvingsrituelen.
Iedereen wist dat er in de Bijbel over gesproken wordt en accepteerde de riten.
Nu is die toevoeging wel noodzakelijk.

Maar toen we bij het deel belandden dat aanspraak doet op ervaring,
bleek overduidelijk dat de schrijvers die niet hadden.
We leverden onze commentaren en verbeteringen, artikel voor artikel,
en we hebben die ingeleverd bij alle betrokken partijen,
inclusief de Paus zelf.

Hoe werden die aantekeningen ontvangen?

Amorth: De ontvangst was uitermate koel, en het effect ervan nihil.
We stonden voor een muur van afwijzing en minachting.

Toen kwam er een beschuldiging:
een groep exorcisten en zogenaamde demonologen (demonen-experts)
zouden een internationaal verbond hebben gevormd
en bezig zijn campagne te voeren tegen de nieuwe Rite.

Dit was een onbehoorlijke beschuldiging.
Wij zijn nooit met een campagne bezig geweest.
Die Rite was voor ons bestemd
en toch was geen enkel persoon met verstand van zaken
uitgenodigd om deel uit maken van een van de commissies.

Beweert u dan dat de Rite waardeloos is in de strijd tegen de Duivel?

Amorth: Ja.
Het is hun bedoeling geweest om ons uit te rusten met een plastic zwaard.
Een aantal zeer effectieve gebeden zijn geschrapt:
gebeden met een geschiedenis van 12 eeuwen.
Nieuwe gebeden zonder enig effect zijn toegevoegd.
Maar gelukkig kregen we op het allerlaatste moment
nog een ontsnappingsmogelijkheid aangeboden.

Kardinaal Jorge Medina heeft een Aantekening toegevoegd aan de Rite.
Daar staat in dat exorcisten verplicht zijn om deze Rite te gebruiken,
maar ook nog gebruik mogen maken van de oude als ze dat willen,
als men daar een verzoek toe indient bij de bisschop.
Bisschoppen moeten daarvoor toestemming vragen bij de Gemeenschap,
die dat ‘maar al te graag’ zal verlenen. Maar al te graag?
Dat is toch een vreemde formulering…

De aanleiding voor die toevoeging was dat Kardinaal Joseph Ratzinger
en Kardinaal Medina hebben geprobeerd om een artikel toe te voegen
aan de Rite zelf – artikel 38 zou dat geweest zijn -
die exorcisten zou toestaan om de oude Rite te gebruiken.
Dat was ongetwijfeld bedoeld om ons te behoeden voor de grote fouten
die in de Nieuwe Rite staan.
Maar dit initiatief van die twee kardinalen werd verworpen.
Medina heeft toen gedaan wat hij kon onder de omstandigheden,
en nu kunnen wij nog op individueel niveau onder de nieuwe Rite uit.

Hoe kijkt de Kerk eigenlijk tegen jullie aan?

Amorth: We worden bijzonder slecht behandeld. Mijn collega-priesters
die deze problematische taak van uitdrijving op zich nemen,
worden als waanzinnige fanaten afgeschilderd.
In het algemeen worden ze nog maar net getolereerd
door de Bisschoppen die hen benoemen.

Kunt u een voorbeeld geven van die vijandigheid?

Amorth: We hebben ooit een internationale conventie van exorcisten gehouden
in de buurt van Rome. We hebben toen verzocht om een ontvangst bij de Paus.
We wilden niet apart worden ontvangen, we hebben alleen maar gevraagd
of we op woensdag onder het publiek mochten staan op het St Pietersplein.
We hebben zelfs niet gevraagd of we mochten worden vermeld
tijdens de speciale begroetingen van de Paus.

De dag van tevoren vertelde de heer Nicolo ons -
en hij voelde zich er zo ongemakkelijk bij dat het overduidelijk
niet zijn beslissing was – dat we niet mochten komen.
We hadden geen toestemming. Het was ongelooflijk.

Daar waren we met 150 exorcisten bij elkaar uit vijf continenten,
allen priesters door hun Bisschoppen benoemd -
wat al inhoudt dat ze veel moeten bidden, veel kennis moeten hebben
en een goede reputatie, en zo meer.

We kregen te horen dat we ‘natuurlijk een verklaring per brief’ zouden krijgen.
Dat was vijf jaar geleden en ik wacht er nog steeds op.
Ik weet dat het niet Paus Johannes Paules II was die ons heeft geweerd.

U bent dagelijks betrokken bij gevechten tegen de Duivel.
Wat beschouwt u als Satan’s grootste overwinning?

Amorth: Het feit dat hij de mensheid ervan heeft overtuigd dat hij niet bestaat.
Hij heeft dat zelfs binnen de Kerk voor elkaar gekregen.
We hebben nu te maken met een Kerk vol mensen die niet meer
in het bestaan van de Duivel geloven, in exorcisme, in bezetenheid;
in het buitengewone kwaad dat de Duivel kan veroorzaken,
zelfs niet in de macht die Jezus ons heeft gegeven om demonen te verdrijven.

Drie eeuwen lang heeft de Rooms-Katholieke Kerk
– in tegenstelling tot de Orthodoxe Kerk en verschillende Protestantse kerken –
de dienst van het exorcisme vrijwel geheel de rug toe gekeerd.
Dus, omdat ze geen uitdrijvingen meer uitvoeren, of bestuderen,
en omdat ze die nooit hebben meegemaakt,
geloven ook de geestelijken niet meer in het bestaan ervan.
En ze geloven niet meer in de Duivel.

Er zijn nu hele landen zonder exorcisten,
zoals Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Spanje en Portugal.
Dat is een beschamende tekortkoming.

U heeft Frankrijk niet genoemd. Is de situatie daar dan anders?

A: De beroemdste Franse exorcist, Isodore Froc, heeft een boek geschreven.
Het heet: Exorcisten. Wie ze zijn en wat ze doen.
Het is in het Italiaans vertaald en heeft de goedkeuring gekregen
van de Franse Bisschoppen. In dat boek staat nergens
dat er in bepaalde gevallen uitdrijvingen moeten worden uitgevoerd.
De auteur heeft voor de Franse tv verklaard dat hij nog nooit
een exorcisme heeft uitgevoerd en dat ook nooit zal doen.

Er bestaan maar zo’n 100 Franse exorcisten
en slechts vijf van hen geloven in de Duivel en voeren uitdrijvingen uit.
Al de anderen verwijzen de mensen gewoon door naar psychiaters.

De Duitse Bisschoppen hebben aangegeven dat men het nut niet in zag
van een nieuwe Rite voor uitdrijving.
En het zijn de bisschoppen die exorcisten moeten benoemen.
Je zou toch verwachten dat ze dan minstens een uitdrijving willen bijwonen,
alvorens ze zo’n belangrijk besluit tot benoeming nemen.
Helaas is dit bijna nooit het geval.

Maar als een Bisschop een serieus verzoek tot een uitdrijving krijgt,
en hij voorziet daar niet in, dan maakt hij zich schuldig aan een doodzonde.
En dan is hij verantwoordelijk voor het lijden dat de betreffende persoon
moet ondergaan, lijden dat soms een leven lang aanhoudt
en dat die bisschop had kunnen voorkomen.

U beweert toch niet dat de meeste bisschoppen van de Katholieke Kerk
zich schuldig hebben gemaakt aan een doodzonde?

A: Toen ik jong was, zei de oude priester in onze parochie
dat er Acht Sacramenten waren: de Achtste was Onwetendheid.
Dat Achtste sacrament kan meer mensen redden dan de andere zeven bij elkaar.
Om een doodzonde te begaan moet men willens en wetens zondigen.
Het is een ernstige zaak dat zo veel Bisschoppen in gebreke blijven.
Maar ze weten niets van deze dingen af dus begrijpen ze niet wat ze doen.

Vindt u dat een mens nog wel Katholiek is als hij niet gelooft dat de Duivel bestaat?

Amorth: Nee. Ik zal eens een verhaal vertellen.
De eerste keer dat ik Pater Pellegrino Ernetti ontmoette,
een befaamd exorcist die 40 jaar in Venetië heeft gediend,
zei ik tegen hem: “Als ik de Paus zou mogen ontmoeten,
dan zou ik hem vertellen dat ik veel te veel bisschoppen ontmoet
die niet in het bestaan van de Duivel geloven.”

De volgende middag kwam Pater Ernetti me vertellen
dat hij die ochtend door Paus Johannes Paulus II was ontvangen.
“Uwe heiligheid,” had hij gezegd, “Er is een exorcist hier in Rome,
Pater Amorth, die u zou zeggen als hij u kon ontmoeten,
dat er veel te veel bisschoppen zijn die niet in de Duivel geloven.”
De Paus antwoordde recht op het doel af:
“Wie niet in de Duivel gelooft, gelooft niet in het Evangelie.”
Dat was wat de Paus heeft gezegd, en ik zeg het hier opnieuw.

Dus u zegt, dat veel bisschoppen en priesters eigenlijk niet Katholiek zijn?

Amorth: Laten we het erop houden
dat ze niet in de waarheid van het Evangelie geloven.
Ik zou hen graag zien ophouden hun godslasterlijke taal te verspreiden.
Maar we kunnen ook daar duidelijk over zijn:
iemand is pas een godslasteraar als hij of zij
officieel ergens van wordt beschuldigd
en dan in die fout blijft volharden.

Maar in de Kerk van vandaag wordt geen enkele bisschop ervan beschuldigd
dat hij niet in de duivel gelooft, of in het bestaan van bezetenheid,
of dat hij in gebreke blijft omdat hij geen uitdrijving adviseert
aangezien hij daar niet in gelooft.

En toch kan ik u ook de namen geven van vele bisschoppen en kardinalen
die direct na hun benoeming exorcisten uit hun functie hebben ontzet:
ze mochten de Rite niet meer toepassen.
Ook zijn er bisschoppen die beweren dat ze niet in de Duivel geloven,
dat het gaat om zaken uit het verleden. Waarom?

De Tweede Vaticaanse Raad heeft gevraagd om een aantal teksten te herzien.
In plaats van ze aan te passen, werden ze soms volledig herschreven.
Heel wat riten zijn er flink op achteruit gegaan,
omdat men het idee had helemaal opnieuw te moeten beginnen.
Alsof de Kerk ons tot nu toe in de maling heeft genomen
en nu pas in deze tijd de echte genieën, supertheologen, echte Bijbelkenners
en super-liturgisten leven die weten wat goed is voor de Kerk.
Dit is een leugen: de aanbeveling was om de teksten te herzien,
niet om ze te vernietigen.

De Uitdrijvingsrite, bijvoorbeeld, moest worden aangepast, niet herschreven.
Er stonden gebeden in die waren ontstaan uit 12 eeuwen ervaring.
Voor we gebeden afschaffen die al eeuwen lang hun effectiviteit hebben aangetoond,
zouden we eerst eens hard en diep moeten nadenken.
Dat is niet gebeurd.

We hebben die nieuwe gebeden in de praktijk getoetst
en ze zijn totaal waardeloos.
Ik heb elke regel van de Nieuwe Rite gelezen,
elke pagina van de 1200. En het blijkt dat elke verwijzing is verwijderd
naar het feit dat de Heer ons tegen de Duivel moet beschermen
en dat de engelen ons tegen aanvallen van de Duivel moeten beschermen.

Ze hebben alle gebeden verwijderd die scholen en huizen zegenen.
Van alles kon worden gezegend en beschermd,
maar nu hebben we die bescherming niet meer.
Jezus zei: Bescherm ons tegen Satan, en Bescherm ons tegen de Kwade.
Dat wordt nu vertaald met: Bescherm ons tegen het kwaad – zo in het algemeen.

Vindt u dat Satanisme in opkomst is?

Amorth: Ja zeker, heel erg. Als het geloof wegvalt, neemt het bijgeloof toe.
In bijbelse termen uitgedrukt verlaat men de heer en wendt zich tot idolen.
In moderne termen: men verlaat God en wendt zich tot het occulte en helderzienden.
De satanische sekten doen het goed. De aanbidding van de Duivel
wordt aan hele mensenmenigten verkondigd
tijdens Satanische rockfestivals zoals Marilyn Manson.
Zelfs kinderen zijn het slachtoffer –
hun stripverhalen vertellen over magie en Satanisme.

Seances zijn heel gewoon, waarbij de doden worden opgeroepen
omdat men op zoek is naar antwoorden.
Men kan tegenwoordig per computer, telefoon , tv en bandopnamen
seances houden. Ze hebben geen mediums meer nodig.
Dit is doe-het-zelf-spiritisme.
Onderzoek geeft aan dat 37% van alle studenten minstens een keer
met het ouija-bord heeft geëxperimenteerd.
Dat is gewoon een seance.
Ik heb wel eens een school bezocht waar de leerlingen vertelden
dat ze dit gedurende hun catechese-lessen deden, met instemming van hun leerkracht.

Werkt dat dan echt?

Amorth: Er is geen onderscheid tussen witte en zwarte magie.
Als er magie in het spel is, is de Duivel in het spel.
Alle vormen van occultisme, zoals massale toevlucht naar Oosterse godsdiensten
met hun esoterische associaties, zijn open deuren voor de Duivel.
Zo komt hij binnen. En wel meteen.

Hoe slaagt de Duivel erin mannen en vrouwen te verleiden?

Amorth: Zijn strategie is eentonig.
Ik heb hem dat ook gezegd en hij geeft het zelf toe..
Hij overtuigt mensen ervan dat de hel niet bestaat,
dat zonden niet bestaan, dat het gaat om de ervaring van het leven.
Wellust, succes en macht zijn drie grote passies waar de Duivel wel bij vaart.

Hoe veel gevallen van bezetenheid bent u in uw leven tegen gekomen?

A: Na de eerste honderd ben ik gestopt met tellen.

Honderd? Dat is veel.
U schrijft in uw boeken dat gevallen van werkelijke bezetenheid zeldzaam zijn…

Amorth: Dat zijn ze ook. Maar ik heb de ‘klantenkring’ geërfd
van een beroemd exorcist, Pater Candido. Dat waren de gevallen
die hij niet had kunnen oplossen. Bovendien sturen andere exorcisten
hun meest hardnekkige gevallen ook naar mij toe.

Wat is het moeilijkste geval dat u ooit bent tegen gekomen?

Amorth: Daar ben ik nu al twee jaar mee bezig. Het is het geval van dat meisje dat afgelopen oktober
in het Vaticaan door de Paus is gezegend,
ofschoon dat geen exorcisme was. Het heeft de kranten gehaald.
Ze wordt 24 uur per dag aangevallen. Haar martelingen zijn onbeschrijflijk.
Artsen en psychiaters weten niet wat ze met dit geval aan moeten.
Het meisje zelf is helder en bijzonder intelligent. Het is een heel moeilijk geval.

Hoe valt men ten prooi aan de Duivel?

Amorth: Mensen kunnen door het buitengewone kwaad van de Duivel
worden aangevallen om vier redenen:
1) Om iemands goedheid om zeep te brengen,
zoals bij vele Heiligen het geval was;
2) omdat iemand in zijn zonden volhardt
3) omdat iemand via de Duivel is vervloekt;
4) omdat iemand zich met occulte praktijken inlaat.

Wat voor verschijnselen doen zich voor tijdens een uitdrijving?

Amorth: Ik herinner me een analfabeet, een boer die alleen Engels sprak.
Ik had een vertaler nodig om hem te verstaan.
Sommigen worden opeens bovenmenselijk sterk.
Sommigen gaan leviteren – in de lucht zweven -
waarbij zelfs meerdere mensen er niet in slagen hem in zijn stoel te houden.
Maar we hebben het dan over bezetenheid binnen een bepaald verband.

Heeft de Duivel u ooit kwaad gedaan?
Amorth: Toen kardinaal Poletti mij vroeg om een exorcist te worden,
heb ik tot onze Lieve Vrouwe gebeden:
“Omhul mij in uw mantel en ik zal veilig zijn.”
Ik ben vaak door de Duivel bedreigd maar hij heeft me nooit kwaad gedaan.

De Nieuwe Riten maken het moeilijk om een exorcisme te doen.
Exorcisten worden geweerd uit het publiek op het Sint Pietersplein. Wat is er gaande?

Amorth: De rook van Satan dringt overal door, overal.
Misschien mochten wij dat plein niet op omdat ze bang waren
dat al die exorcisten de legioenen demonen zouden verdrijven
die zich in het Vaticaan hebben genesteld.

Dat is toch zeker een grapje?

Amorth: Dat klinkt misschien zo maar ik denk niet dat het een grap is.
Ik twijfel er niet aan dat de Duivel bezig is de hoogste regionen te verleiden,
niet alleen in de kerk – maar ook politiek, industrieel.

U zegt dat Satan, net als in elke andere oorlog ,
de leiders van de vijand overneemt?

Amorth: Dat is de beste strategie.
Altijd al geweest, vooral als de vijand niet op een aanval bedacht is.
Maar de hemel zij dank wordt de Kerk in stand gehouden
door de Heilige Geest, dus kan Satan hooguit een deelgebied veroveren.
De duivel kan een veldslag winnen, zelfs een belangrijke veldslag,
maar niet de hele oorlog.

(Uit: 30Days, No. 6 – juni 2001)


Overzicht vertalingen

Home