Wegvallende sluiers

Dag lotgenoten,

Het klinkt nogal dramatisch om te zeggen dat de poorten van de hel open zijn gegaan, maar dat is wat we nu meemaken. Het duister komt wanhopiger, paniekeriger en chaotischer over dan ooit tevoren. Programmeringen draaien door en daar hebben we allemaal last van, want het is kunstmatig bewustzijn dat onze biologische, astrale en etherische lichamen stuurt. Haperende programmeringen zijn onze leefomgeving geworden.

Het zijn de vijf zintuigen van ons lijf die zich aan ons opdringen. Ze sleuren ons bewustzijn elke incarnatie in en goochelen schijnbewegingen tevoorschijn in dit imitatielicht. Maar als je goed oplet zal je nu meer gaan waarnemen, zeker als je er bewust aandacht aan geeft in plaats van het te negeren zoals jouw brein is geprogrammeerd om te doen.

Gazon

Een paar weken geleden was ik in de tuin bezig. Ik keek naar het grasveld en bedacht dat er iets niet klopte aan wat ik zag, maar ik kon er de vinger niet goed opleggen. Overal op het gazon lagen de zaden van bomen en wat dorre blaadjes. Veel mensen balen van de “helikoptertjes” die dwarrelend uit de boom vallen en overal terecht komen, ook in de tuinen. Als je ze niet verwijdert schieten ze wortel in het voorjaar en worden het jonge boompjes.

Opeens besefte ik wat er zo ongewoon was aan het plaatje: het was de verdeling van de zaden en dorre blaadjes over het hele grasveld. Alle zaden en blaadjes waren abnormaal gelijkmatig verdeeld over elke vierkante meter gras. Zo had mijn tuin er nog nooit eerder uitgezien. Door de wind worden zaden en blaadjes normaal een bepaalde hoek in geblazen. Er zijn plekken waar meer valt en plekken waar bijna niets blijft liggen. Zo hoort mijn tuin eruit te zien op het fysieke vlak.

Maar op het astrale vlak ziet het grasveld er heel anders uit: het is in vakjes of hokjes verdeeld, noem het cellen of bouwstenen, en overal waar gras ligt zie je die cellen. Het ziet er veel gelijkmatiger uit, meer gladgestreken, meer als een computeranimatie of blauwdruk van een grasveld. Het plaatje dat zich in de fysieke Virtuele Werkelijkheid manifesteert, is ruiger en afwisselender, minder regelmatig, met afwijkingen.

Mijn grasveld zag er misschien voor ieder ander ‘normaal’ uit, maar voor mij was die ongekend evenwichtige verdeling van de zaadjes en blaadjes over het hele gazon werkelijk abnormaal. Het zag er astraal uit. Ik ging zitten, bestudeerde de onderlinge afstand tussen de zaden en kwam tot de conclusie dat er hier iets bijzonders aan de hand was. Is wat ik zag het gevolg van die wegvallende sluiers? Gaat de astrale wereld zich daardoor op ongekende wijze manisfesteren in de de materiële werkelijkheid?

Dwangstoornissen

Ik heb me wel eens afgevraagd of mensen met dwangstoornissen worden gestuurd door astraal bewustzijn, dat de materiële dimensie in kan kijken en helemaal niet goed wordt van de wanorde in deze biologische Virtuele Werkelijkheid. Beide werkelijkheden zijn illusionair, maar kennen hun eigen wetten. Als astraal bewustzijn probeert de illusie van astrale “orde en regelmaat” op het fysieke vlak te scheppen, dan zal men nooit echt tevreden zijn met het resultaat.

Overigens moet ik erbij zeggen dat die zogenaamde "orde" op het astrale vlak ook maar schijn is. Als je in staat bent om een astrale omgeving kritisch te onderzoeken, dan kan het zijn dat je de illusie van het geprojecteerde hologram daarmee doorbreekt. Vergelijk dat met een beamer die op het fysieke vlak een landschap of film op een muur projecteert. Je kan de projectie als een werkelijkheid beleven (en vergis je niet, dat doe je al door helemaal "op te gaan" in een film), maar je kunt ook naar de muur, de beamer en de lichtstraal kijken en beseffen dat de projectie een illusie is.

Endtime madness

Teksten over de Eindtijd beschrijven vaak dat de mensen waanzinnig zullen worden als sluiers tussen voorheen afgescheiden werkelijkheidsvelden gaan wegvallen. De mens die in de materiële wereld leeft, is zich doorgaans niet bewust van astrale en etherische energievelden om hem heen. Ze waren er altijd al, maar als jouw derde oog zich opeens opent op verschillende niveaus en je van alles om je heen kunt waarnemen, inclusief astrale parasieten, dan is de kans groot dat jouw persoonlijkheid deze nieuwe indrukken niet aankan. De informatie zal te verontrustend en te overweldigend zijn.

Vergelijk het met de eerste keer dat je hoort over het bestaan van bacteriën die overal zijn, of je ziet een meermalen vergrote foto van mijten die in je matras wonen. Aarsmaden, luizen in haren, een teek in een knieholte. Je gaat er niet dood aan en het bestaan van al deze wezens is op zich geen reden om gillend gek te worden, maar als je al de informatie over het bestaan van al die parasieten achter elkaar zou moeten verwerken, zal het te veel kunnen zijn.

De illusie van veiligheid is dan op slag doorbroken. Je waande je alleen in je lichaam en opeens blijkt dat niet zo te zijn. Daar houdt de persoonlijkheid niet van. Kleine brokjes informatie kunnen we verwerken, maar geen lawine.

Daarom zullen wij onze persoonlijkheid moeten sussen en geruststellen, als sluiers gaan wegvallen en wij allemaal astrale wezens en gebeurtenissen zoals trauma’s in ons eigen etherisch lichaam gaan waarnemen. We kunnen dan ingrijpen als ons dagbewustzijn dreigt door te draaien. Angst en overlevingsdrift zit in de cellen van ons lijf geprogrammeerd, maar wij zijn ons lichaam niet.

Het werkt heel ontnuchterend om op het juiste moment te denken: goed dan, mijn lichaam neigt ertoe in paniek te raken, maar ik ben mijn lichaam niet. Neem het roer over met de kracht van je wil, loods de vloed van negatieve gedachtevormen die dreigt jou te overspoelen langs je heen en controleer je ademhaling.

De geschifte schepper van deze schepping heeft dood, bederf, verspilling en verval bedacht om echt licht op te kunnen hakken in stukjes. Als het hier stinkt heb je geleerd om stank te maskeren of te isoleren in plaats van je af te vragen waarom het zo stinkt. We zijn geprogrammeerd om biologisch leven onder het neplicht van een zon te bejubelen en een god te aanbidden die stank heeft geschapen.

Wie zijn ketens herkent is al half vrij, zegt een spreekwoord. Wie hier zijn ketens herkent is nog niet vrij, maar zal het “wonder van het biologisch leven” niet langer aanbidden.

Echt licht gedijt onder geen enkele zon.
En een spiritueel krijger geeft niet op, onder het motto:
I am fearless in the midst of darkness.


Januari 2015

Ons verhaal
Home